ಶಿಕ್ಷಕರ ದಿನಾಚರಣೆ

                                                                                                                        ಡಾ. ಎಸ್.ಎಂ.ಮುತ್ತಯ್ಯ

ತಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ಇಂದಿನ ಶಿಕ್ಷರ ದಿನಾಚರಣಾ ಸಮಾರಂಭದ ಶುಭಾಷಯಗಳು ನನ್ನ ಕೆಲವು ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಇಷ್ಟೊಂದು ಜನ ಶಿಕ್ಷಕರ ನಡುವೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕೆ ನನಗೆ ಹೆಮ್ಮೆ ಎನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಶಿಕ್ಷಣ ಎಂಬುದು ಮಾನವನ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಬಹಳ ಮಹತ್ವದ್ದು. ಮನುಷ್ಯನ ಸರ್ವೋತೋಮುಖ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ ಶಿಕ್ಷಣ ಅಗತ್ಯ ಎಂಬ ಭಾವನೆ ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ಮೂಡಿದೆ. ಇಂಥ ಮಹತ್ವದ ಶಿಕ್ಷಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಜ್ಞಾನ-ಮೌಲ್ಯಗಳ ರವಾನೆದಾರರಾದ ಶಿಕ್ಷಕರ ಪಾತ್ರ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಧಾನವಾದುದು.  ಇದು ನಿರಂತರವಾದ ಮತ್ತು ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಕೂಡಾ ಆಗಿದೆ. ಈ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ವಿಶ್ವದ ಅನೇಕ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಕರ ದಿನಾಚರಣೆ ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಯುನೆಸ್ಕೊ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ ೫ ನ್ನು ವಿಶ್ವ ಶಿಕ್ಷಕರ ದಿನವನ್ನಾಗಿ ಘೋಷಿಸಿದೆ. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ ೫, ೧೯೬೨ ರಿಂದ  ಶಿಕ್ಷಕರ ದಿನವನ್ನು ಆಚರಿಸುವ ಪದ್ದತಿ ರೂಢಿಗೆ ಬಂತು. ಮಾಜಿ ರಾಷ್ಟ್ರಪತಿ ಎಸ್. ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್ ಅವರ ಹುಟ್ಟು ಹಬ್ಬವನ್ನೆ  ಶಿಕ್ಷಕರ ದಿನವನ್ನಾಗಿ ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಈ ದಿನಾಚರಣೆಯನ್ನು ಕಳೆದ ಕಳೆದ ೫೨ ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಆಚರಿಸುತ್ತಾ ಬಂದಿರುವ ನಾವು ಸಹಜವಾಗಿಯೇ ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್ ಅವರು ಶಿಕ್ಷಕರಾಗಿ ಮಾಡಿರುವ ಸಾಧನೆಗಳನ್ನು ಹಾಗೂ ಅವರು ತಲುಪಿದ ಉನ್ನತ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಸ್ಮರಿಸುವುದು. ಶಿಕ್ಷಕ ವೃತ್ತಿಯ ಶ್ರೇಷ್ಟತೆಯನ್ನು ಹೇಳುವುದು. ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಔಪಚಾರಿಕವಾಗಿ ಶಿಕ್ಷಕರು ತಮ್ಮ ಮೂಲ ಉದ್ದೇಶಗಳನ್ನು ಮರೆತಿರುವ ಬಗ್ಗೆ ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸುವುದು. ಒಟ್ಟಾರೆ ಎಲ್ಲರು ಉತ್ತಮ ಶಿಕ್ಷಕರಾಗಬೇಕೆಂದು ಕರೆಕೊಡುವುದು ಇಂಥ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಸೀಮಿತಗೊಳಿಸಲಾಗಿದೆ. ಸ್ವತಃ ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್ ಅವರು ತಮ್ಮ ಜನ್ಮದಿನವನ್ನು ಶಿಕ್ಷಕರ ದಿನವನ್ನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಿದ ದಿನ ಬಹಳ ಖುಷಿಯಾಗಿದ್ದು ತನ್ನ ಜನ್ಮ ದಿನ ವೈಯುಕ್ತಿಕತೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಸಾಮೂಹಿಕವಾಗಿತ್ತಿದೆ ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ. ವೈಯುಕ್ತಿಕವಾದುದು ಒಬ್ಬರ ಸಾಧನೆಗಳನ್ನು ಸ್ಮರಣೆಮಾಡುವುದರ ಮೂಲಕ ಜನರ ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿ ಉಳಿಸ ಬಹುದಷ್ಟೇ ಆದರೆ ಅವರ ಆ ಕಾರ್ಯಗಳು ಮುಂದುವರೆಯಲಾರವು. ಸಾಮೂಹಿಕತೆ ಇದಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾದುದು. ಇದರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರ ಉನ್ನತ ಕಾರ್ಯಗಳು ಸ್ಮರಣೆಗೆ ಸೀಮಿತಗೊಳ್ಳದೆ ಸ್ಮರಣೆಯ ಆಚೆಗೆ ಮುಂದುವರೆಯುವ ಪ್ರಯತ್ನವಿರುತ್ತದೆ. ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್ ಅವರು ತಮ್ಮ  ಸಾಧನೆಗಳು ಮುಂದಿನ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಉಳಿದು ಬೆಳೆಯಬೇಕು ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ತನ್ನ ಜನ್ಮದಿನವನ್ನು ಶಿಕ್ಷಕರ ದಿನಾಚರಣೆಯನ್ನಾಗಿ ಆಚರಿಸಲು ಒಪ್ಪಿಗೆ ಸೂಚಿಸಿದರು. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಶಿಕ್ಷಕರ ದಿನಾಚರಣೆ ಎಂಬುದು ರಾಧಾಕೃಷ್ಣ ಅವರ ಸಾಧನೆಗಳ ಪ್ರಸಂಶೆ ಮಾತ್ರವಾಗದೆ, ಅವರ ಆ ಮಹಾನ್ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಅನುಸರಿಸಿ ಅಂಥ ಇನ್ನಷ್ಟು ಸಾಧನೆಗಳನ್ನು ಮಾಡುವುದರ ಮೂಲಕ ಶಿಕ್ಷಕ ವೃತ್ತಿಯನ್ನು ಮೇಲ್ದರ್ಜೆಗೇರಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ನಡೆಯಬೇಕು. ಆದರೆ ಇಂದು ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಪ್ರಮಾಣಿಕವಾಗಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ಅಂಥ ಪಥದ ವಿಸ್ತರಕರು ಬೇಡ ಕೇವಲ ಪಥಿಕರಾದರೂ ಆಗಿದ್ದೇವೆ ? ಎಂಬುದಾಗಿ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು

ಆದರೆ ನಾವು ಈ ಕೆಲಸವನ್ನು ಸರಿಯಾದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮಾಡಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಆಚರಿಸುವ ಎಲ್ಲಾ ದಿನಾಚರಣೆಗಳು ಹೀಗೆ ಇವೆ ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಇಂಥ ತಪ್ಪು ನಡೆಗಳಿಗೆ ಸಮರ್ಥನೆ ಪಡೆಯಬೇಕಿಲ್ಲ. ಪಡೆಯಬಾರದು ಕೂಡ. ಏಕೆಂದರೆ ನಾವೆಲ್ಲ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ರೂಪಿಸುವ ಜ್ಞಾನಿಗಳನ್ನು, ಉತ್ತಮ ಜೀವನ ನಡೆಸುವ ಪ್ರಜೆಗಳನ್ನು, ಶಿಕ್ಷಕರನ್ನು ರೂಪಿಸುವ ಶಿಕ್ಷಕರನ್ನೇ ತಯಾರು ಮಾಡುವ ಮಹತ್ವದ ಮೌಲ್ಯಯುತವಾದ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡುವ ನಾವೇ ಇಂಥ ಕೆಲಸಮಾಡುವುದು ಸರಿಯಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಈ ನೆಪದಲ್ಲಿ ನಾನು ಪ್ರಸ್ತುತ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಕರ ಸ್ಥಿತಿ ಹಾಗೂ ಅವರ ವೃತ್ತಿಯ ಮುಂದಿರುವ ಸವಾಲುಗಳು ಮತ್ತು ಅವುಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಲು ಇರುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕೆಲವು ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಲು ಇಚ್ಚಿಸುತ್ತೇನೆ.

ಶಿಕ್ಷಕರ ಈಗಿನ ಸ್ಥಿತಿ 

ಗುರು ಶಿಷ್ಯ ಪರಂಪರೆಗೆ ಹೆಸರಾದ ಈ ಭವ್ಯ ಭಾರತದಲ್ಲಿ  ಶಿಕ್ಷಕರ ಇಂದಿನ ಸ್ಥಿತಿ ಅತ್ಯಂತ ಶೋಚನೀಯವಾಗಿದೆ. 

ಇಂದಿನ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಕರಿಗೆ ಶಿಷ್ಯರಿಂದಾಗಲಿ ಅಥವಾ ಅವರ ಪೋಷಕರಿಂದಾಗಲಿ ಯಾವುದೇ ದೊಡ್ಡ ಗೌರವವನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಸಂದರ್ಭಗಳಿಲ್ಲ.

ಶಿಕ್ಷಕರನ್ನು ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಅತ್ಯಂತ ಗುಮಾನಿಯಿಂದ ತಾತ್ಸಾರದಿಂದ ಕಾಣುವ ಸಂದರ್ಭಗಳೇ ಹೆಚ್ಚಾಗಿವೆ. 

ಇದಕ್ಕೆ ಅನೇಕರು ಹೇಳುವಂತೆ ಕಾರಣಗಳು ಹೀಗಿವೆ: 

ಶೇಕಡವಾರು ಶಿಕ್ಷಕರು ಇಂದು ಸಂಯಮ, ಸಹನೆ, ಆದರ್ಶ, ಪ್ರೀತಿ, ವಾತ್ಸಲ್ಯ ಎಂಬ ಬಹುಮುಖ್ಯ ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ಮರೆತಿರುವುದಂತೂ ಅಪ್ಪಟ ಸತ್ಯ. 

ಶಿಕ್ಷಕರು ಪಾಠ ಹೇಳುವ ಕೆಲಸಕ್ಕಿಂತ ಬಿಸಿಯೂಟ ನಿರ್ವಹಣೆ, ಜನಗಣತಿ ಕಾರ್ಯ, ಮತದಾರರಪಟ್ಟಿ ಪರಿಷ್ಕರಣೆ, ವರದಿ ತಯಾರಿಸುವುದು, ಕಚೇರಿ ಕೆಲಸಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿದೆ.

ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿರುವವರಗೆ ಮಾತ್ರ ನಮ್ಮ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಗೆ ಹೋದರೆ ನಮಗೂ ಅವರಿಗೂ ಏನೂ ಸಂಬಂಧವಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಭಾವನೆ. ಶಾಲೆಯ ಒಳಗಾದರೂ ಪಾಠ ವಿಷಯಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಸಂಬಂಧ ಎಂಬ ಮನೋಭಾವ

ಶಾಲೆಗೆ ಸರಿಯಾದ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಹಾಜರಾಗದಿರುವುದು, ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಸರಿಯಾದ ಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ತರಗತಿಗಳನ್ನು ತೆಗೆದು ಕೊಳ್ಳದಿರುವುದು

ಅವುಗಳ ಜಾಗದಲ್ಲಿ, ರಾಜಕಾರಣ, ಜಾತಿ ಪ್ರೀತಿ ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು

ಹಿರಿಯ ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ಜೊತೆ ನಂಟು, ಒಳಗೊಳಗೇ ಏನೋ ಒಡಂಬಡಿಕೆ, 

ಅಸೋಸಿಯೇಷನ್ಗಳ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಓಡಾಟ, ಪಾಠ ಮಾಡುವುದಕ್ಕಿಂತ ಶಿಕ್ಷಕರ ಸಮಸ್ಯೆಗಳ ಹೈಲೈಟ್ ಮಾಡೋದು  

ಸರಕಾರ ಸಂಬಳ ಕೊಡುವುದೇ ಪಾಠ ಮಾಡಲು ಎಂಬುದನ್ನೇ ಮರೆತು, ತಮ್ಮ ಸಂಬಳ ಸಾರಿಗೆ ಬಡ್ತಿಗಳ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಹದಿನಾಲ್ಕು ದಿವಸವೂ ಬಿಎಓ ಆಫೀಸುಗಳಿಗೆ ಅಲೆದಾಟ

ಈಗೀಗಂತೂ, ಶಾಲಾ ಕೋಣೆಗಳ ನಿರ್ಮಾಣ ಕಾಮಗಾರಿಯಲ್ಲಿ ತಮಗೂ ಪಾಲಿರಬೇಕೆಂಬ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ನಾನಾ ರೀತಿಯ ತಂತ್ರಗಳನ್ನು ಮಾಡುವುದು

ಆಯಾ ದಿನದ ಪಾಠ ಮಾಡುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಶ್ರಮವಿಲ್ಲದೇ ಮಾಡಿ ಮುಗಿಸುವುದಷ್ಟೇ ತಮ್ಮ ಶಿಕ್ಷಕ ವೃತ್ತಿಯ ಸೀಮಿತ ಎಂದು ಅರಿತುಕೊಂಡಂತಿದೆ. 

ಮಕ್ಕಳು ಗಲಾಟೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಪಾಠ ಮಾಡಲು ಹೇಗಾಗುತ್ತದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಈ ಶಿಕ್ಷಕರು ಶಿಕ್ಷಿಸಲು ಮುಂದಾಗುತ್ತಾರೆ. ಸಿಟ್ಟಿನ ಭರದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ದಂಡನೆಯ ಸ್ವರೂಪ ಹೇಗಿರುತ್ತದೆ ಎಂದರೆ ಅರಿಯಲಾಗದಷ್ಟು ವಿವೇಚನೆ ಕಳಕೊಂಡು ಬಿಡುತ್ತಾರೆ.

ಕಲಿಯಲು ಶಾಲೆಗಳಿಗೆ ಬಂದ ಬಾಲಕಿಯರ ಮೇಲೆ ಲೈಂಗಿಕ ದೌರ್ಜನ್ಯ ಎಸಗುವಂತಹ ಅನೇಕ ಶಿಕ್ಷಕರ ಬಗ್ಗೆ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದೇವೆ

ಶಿಕ್ಷಕರ ಮುಂದಿರುವ ಸವಾಲುಗಳು

ಶಿಕ್ಷಕ ವೃತ್ತಿಯ ಪ್ರಮಾಣಿಕತೆ ಮತ್ತು ಗೌರವಗಳು ಇಂದು ಪಾತಾಳಕ್ಕೆ ಕುಸಿದಿದ್ದು ಅವುಗಳನ್ನು ಶಾಪಮುಕ್ತಗೊಳಿಸಿ ಮೇಲೆತ್ತಬೇಕಿದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಶಿಕ್ಷಕರು ಮಾಡಬೇಕಿರುವ ಅಗತ್ಯವಾದ ಕಾರ್ಯಗಳು

ಮೊದಲಿಗೆ ನಮ್ಮ ವೃತ್ತಿಗಿರುವ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆಯನ್ನು ಮನಗಾಣಬೇಕಿದೆ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಅದನ್ನು ತಮ್ಮ ಕಾರ್ಯಗಳ ಮೂಲಕ ಪ್ರಕಟಮಾಡಬೇಕಿದೆ.

ನಾವು ಇಂದು ಆಧುನಿಕ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಯುಗದಲ್ಲಿದ್ದೇವೆ. ಶಿಕ್ಷಕರೇ ಅಪ್ರಸ್ತುತ ಎಂಬ ವಾತವರಣ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಎಜುಸ್ಯಾಟ್ ಮೂಲಕ ಸಿಗುತ್ತಿರುವ ಪಾಠಗಳು, ಅಂತರ್ಜಾಲದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ಅನಂತವಾದ ಮಾಹಿತಿ ಸಿಗುತ್ತಿದೆ. ಇಂಥ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದರೆ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾದ ವಿಷಯಜ್ಞಾನ ಹಾಗೂ ಸಂವಹನ ತಂತ್ರ, ಕಲಿಕೆಯ ಮಾದರಿಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿದೆ. ಬೆಳಗಿನ ವಿಷಯ ಸಂಜೆಗೆ ಹಳತೆನಿಸುವ ಈ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ದಿನದಿನವೂ ಹೊಸಹೊಸದನ್ನು ಕಲಿತರೆ ಮಾತ್ರವೇ ನಮ್ಮ ಅಸ್ತಿತ್ವ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಎಲ್ಲರಿಂದಲೂ ಛೀ ಥೂ ಎನಿಸಿಕೊಂಡು ಸಂಬಳಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ದುಡಿಯುವ ನಿಸ್ತೇಜ ಕಾರ್ಮಿಕರಾಗುತ್ತೇವೆ.

೧. ಕಥೆ : ಶಿಕ್ಷಕರಿಗೆ ಇರುವ ಅರ್ಹತೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಘಟನೆ : ಒಂದು ಹೈಸ್ಕೂಲ್ ನಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಶಿಕ್ಷಕಿ 

ತನ್ನ ಒಂದು ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ವಂತ ಕವನ ಬರೆಯುವ ಸ್ಪರ್ಧೆಯನ್ನು ಏರ್ಪಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಅತ್ಯಂತ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಪಾಲ್ಗೊಂಡು ಕವನಗಳನ್ನು ಬರೆದು ತರುತ್ತಾರೆ. ಅವುಗಳನ್ನು ಮೌಲ್ಯಮಾಪನ ಮಾಡಿದ ಶಿಕ್ಷಕಿ ಅವುಗಳಿಗೆ ಎ,ಬಿ,ಸಿ ಎಂದು ಗ್ರೇಡ್ ಗಳನ್ನು ನೀಡಿ ಮರುದಿನ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಹಂಚುತ್ತಾರೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗನ ಕವನದ ಪ್ರತಿ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಪ್ರತಿಗಳನ್ನು ನೀಡಿಯಾದ ಮೇಲೆ ನನ್ನ ಪ್ರತಿ ಇಲ್ಲವೆಂದು ಕೇಳುತ್ತಾನೆ. ಶಿಕ್ಷಕಿ ವಿಪರೀತ ಸಿಟ್ಟು ಬಂದು ಹುಡಗನ್ನು ಬಾಯಿಗೆ ಬಂದಂತೆ ಬಯ್ಯುತ್ತಾಳೆ. ಅವರಿಗೆ ಇಷ್ಟೊಂದು ಸಿಟ್ಟು ಬರಲು ಕಾರಣ ಆ ಹುಡುಗ ಬೇರೆ ಯಾರೋ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಕವಿಯ ಕವನವನ್ನು ನಕಲುಮಾಡಿ ತಂದಿದ್ದಾನೆ. ಅವನೊಬ್ಬ ವಂಚಕ ಎಂಬ ಅವರ ತಿಳುವಳಿಕೆ. ಆದರೆ ಆ ಹುಡುಗ ನಿಜವಾಗಿ ತಾನೆ ಬರೆದಿದ್ದ. ಇದನ್ನು ತನ್ನ ಶಿಕ್ಷಕಿಗೆ ಮನವರಿಕೆ ಮಾಡಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ. ಆದರೆ ಇದರಿಂದ ಶಿಕ್ಷಕಿಗೆ ಕೋಪ ಇನ್ನಷ್ಟು ಜಾಸ್ತಿಯಾಯಿತು. ಹುಡುಗನಿಗೆ ಇದರಿಂದ ತುಂಬಾ ಬೇಸರವಾಯಿತು. ಅಂದಿನಿಂದ ಆ ಶಿಕ್ಷಕಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಅಸಹನೆಯನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡ. ಈ ಅಸಹನೆ ಅವನು ಆ ಶಾಲೆಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟ ನಂತರವೂ ಮುಂದುವರೆಯಿತು. ಯಾರಾದರೂ ಆ ಶಿಕ್ಷಕಿಯ ಹೆಸರನ್ನು ಹೇಳಿದರೆ ಸಾಕು ಅವನಿಗೆ ಕೋಪಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಶಿಕ್ಷಕಿಯನ್ನು ಬಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದ. ಮುಂದೆ ಆ ಹುಡುಗ ಜಗತ್ಪ್ರಸಿದ್ದ ಸಾಹಿತಿಯಾದ ಆತನ ಕೀರ್ತಿ ಎಷ್ಟಿತ್ತು ಎಂದರೆ ಅವನ್ನು ಯಾವುದಾದರೂ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಕ್ಕೆ ಕರೆಯುವುದಾದರೆ ಮೂರು ತಿಂಗಳು ಮುಂಚಿತವಾಗಿ ತಿಳಿಸಬೇಕಿತ್ತು. ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲೂ ತನ್ನ ಶಿಕ್ಷಕಿಯನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಅವನಿಗೆ ಸಿಟ್ಟು ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಇತ್ತ ಶಿಕ್ಷಕಿ ತನ್ನ ವೃತ್ತಿಯನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗಲೆ ಗುಣಪಡಿಸಲಾರದ ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ರೋಗಕ್ಕೆ ತುತ್ತಾಗುತ್ತಾಳೆ. ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಸೇರುತ್ತಾಳೆ. ಹೀಗೆ ಇರುವಾಗ ಒಂದು ದಿನ ತನ್ನ ಹಳೆಯ ಆ ಶಿಷ್ಯನನ್ನು ನೋಡಬೇಕೆಂದು ಆಪೇಕ್ಷಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಆಕೆಯ ಪತಿ ಹೇಗೋ ಹರಸಾಹಸ ಮಾಡಿ ಆತನ ಪೋನ್ ನಂಬರ್ ಪಡೆದು ಪೋನ್ ಮಾಡಿ ನಿಮ್ಮ ಇಂಥ ಶಿಕ್ಷಕಿಯ ಪತಿ ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಶಿಕ್ಷಕಿಗೆ ಇಂಥ ಮಾರಣಾಂತಿಕ ಕಾಯಿಲೆಯಿಂದ ನರಳುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಈಗ ನಿಮ್ಮನ್ನು ನೋಡಬೇಕೆಂದು ಬಯಸುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ನೀವು ಬರಲು ಆಗುತ್ತದೆಯೇ ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾನೆ. ತನ್ನ ಹಳೆಯ ಶಿಕ್ಷಕಿಯ ಹೆಸರು ಕೇಳಿದ ತಕ್ಷಣ ಅವನು ಸಿಟ್ಟಿಗೇಳುತ್ತಾನೆ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ನಾನು ಬರಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಕಡಾಖಂಡಿತವಾಗಿ ಹೇಳಿಬಿಡುತ್ತಾನೆ. ಪತಿ ಎಷ್ಟು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೂ ಅವನು ಒಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ. ಅನಂತರ ಕೆಲವು ದಿನಗಳಾದ ಮೇಲೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಆತನಿಗೆ ಪೋನ್ ಮಾಡಿ ನಿಮ್ಮ ಶಿಕ್ಷಕಿ ನಿಮ್ಮನ್ನು ನೋಡಲೇ ಬೇಕೆಂದು ಹಟ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಅವಳು ಇನ್ನು ಬಹಳ ಕಾಲ ಬದುಕಲಾರಳು ಹಾಗಾಗಿ ತಾವು ದೊಡ್ಡ ಮನಸ್ಸು ಮಾಡಿ ಬರಬೇಕೆಂದು ವಿನಮ್ರವಾಗಿ ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಕೊನೆಗೆ ಶಿಕ್ಷಕಿಯ ಕೊನೆಯ ದಿನಗಳು ಎನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಬರಲು ಒಪ್ಪುತ್ತಾನೆ. ಒಂದಿ ದಿನ ಶಿಕ್ಷಕಿಯನ್ನು ಸೇರಿಸಲಾಗಿದ್ದ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಬರುತ್ತಾನೆ. ಶಿಕ್ಷಕಿ ಸಂಪೂರ್ಣ ಸವೆದು ಹೋಗಿದ್ದಾಳೆ. ನೋಡಿ ಇವನಿಗೆ ಬಹಳ ಬೇಸರವಾಗುತ್ತದೆ. ಮಾತುನಾಡುವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲದ ಅವಳು ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಿಕೊಂಡೆ ಇವನನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಕೊನೆಗೆ  ತನ್ನ ಪತಿಯನ್ನು ಕರೆದು ಅಲ್ಲಿನ ಔಷಧಿ ಇಡುವ ಕಪಾಟಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪೇಪರ್ ಇದೆ ಕೊಡಿ ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾಳೆ. ಪತಿ ತಂದು ಕೊಡುತ್ತಾನೆ. ಆಗ ಆ ಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ಅವನ ಕೈಗೆ ಕೊಡುತ್ತಾಳೆ. ಅದನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಆ ದಿನ ಅವನೇ ಬರೆದುಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ಕವನದ ಪ್ರತಿ. ಅದರಲ್ಲಿ ಮೌಲ್ಯಮಾಪನ ಮಾಡಿ ಅದಕ್ಕೆ ಎ+ ಗ್ರೇಡ್ ನೀಡಲಾಗಿತ್ತು. ಅದನ್ನು ನೋಡಿ ಅವನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರು ಧಾರಾಕಾರವಾಗಿ ಹರಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ತಲೆ ಎತ್ತಿ ನೋಡಿದರೆ ಶಿಕ್ಷಕಿ ತಾನು ಅಂದು ಮಾಡಿದ ಅಪರಾಧಕ್ಕೆ ಪ್ರಾಯಶ್ಚಿತ್ತ ಪಡುವಂತೆ ಬಿಕ್ಕಿ ಬಿಕ್ಕಿ ಅಳುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. - ಈ ಕಥೆಯ ಮೂಲಕ ಶಿಕ್ಷಕರ ಪಾತ್ರದ ಮಹತ್ವ ನಮಗೆ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ. ನಾವು ಬೆಳೆಯುವ ಸಸಿಗಳನ್ನು ಪೋಷಿಸುವವರು. ಆ ಸಂದರ್ಭಕ್ಕೆ ನಾವು ಯಾವುದೇ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದರೂ ಅದು ಬೆಳೆಯುವ ಪೈರಿನ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತದೆ. ಸಮಯ ಬಂದರೆ ಆ ಸಸಿ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಮರಟಿ ಹೋಗಬಹುದು. ಇಂಥ ಮಹತ್ವದ ಕೆಲಸ ನಮ್ಮದು. ನಿಜವಾದ ಶಿಕ್ಷಕರಾದರೆ ನಾವು ನಮ್ಮ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಮಾಡಿದ ಅನ್ಯಾಯವನ್ನು ಯಾವತ್ತಾದರೂ ಒಂದು ದಿನ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ನಿಜವಾದ  ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯಾದರೆ ಸಾವಿನ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಾದರೂ ತನ್ನನ್ನು ನೋಡುವುದರಿಂದ ಅವರ ಮನಸ್ಸು ನೆಮ್ಮದಿ ಪಡೆಯುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಶಿಕ್ಷಕರು ಮಾಡಿರುವ ಅಪರಾಧವನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸುತ್ತಾನೆ.

***************************************************************************

  

+ ಚಳ್ಳಕೆರೆ ತಾಲ್ಲೂಕು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಶಿಕ್ಷಣ ಇಲಾಖೆ ದಿನಾಂಕ ೦೫.೦೯.೨೦೧೪ ರಂದು ಏರ್ಪಡಿಸಿದ್ದ ಶಿಕ್ಷಕರ ದಿನಾಚರಣೆಯಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ ಭಾಷಣ